67 yaşındaki Abbas Dede’nin, arabesk müziğin duayen ismi Orhan Gencebay’a hayranlığı 19 yaşında bir fırında çalıştığı devirde kentteki Ar Sineması’nda “Bir Teselli Ver” sinemasını izlemesiyle başladı.
Plaklarını, kasetlerini ve afişlerini topladı
O günden sonra Gencebay’a ilişkin plak, kaset ve CD’ler ile sinema afişlerini toplamaya başlayan Dede, albüm kapaklarındaki fotoğrafları ile sanatkarla ilgili haberlerin yer aldığı gazete kupürlerini biriktirdi.
Sanatçının bir kasetini temin etmek için geçmişte İstanbul Unkapanı’na giden Dede, 4 çocuğu ve 8 torununa da Gencebay’ın müziklerini dinletiyor.
Dede, çocukları için birer seri topladığı sanatkarın kasetlerini meskeninin bir odasında koruma ediyor.
“Orhan Gencebay’ı çok seviyorum”
Dede, Gencebay’a sevgisinin mezara kadar devam edeceğini söyledi.
Sanatçının tüm albümlerinin hangi yıllarda piyasaya çıktığını bildiğini lisana getiren Dede, efkarlandığında odasına çekilerek müziklerini dinlediğini anlattı.
Dede, genç yaşta sinemasını izlemek için gittiği sinema salonundan ağlayarak ayrıldığını belirterek, “O günden bugüne içimden Orhan Gencebay’ı atmak mümkün olmadı. Tüm kasetlerini topladım. Her serisini takip ettim. Nereden bileyim ki CD ve telefonlar çıkacaktı? Her çocuğuma bir seri hazırladım. Gencebay’ın her kasetinin dört serisi var. Çocuklarıma vereceğim tek miras bunlar. Orhan Gencebay’ı çok seviyorum.” dedi.
Gencebay ile yüz yüze hiç karşılaşmadığını tabir eden Dede, sanatçıyı görmeyi çok istediğini aktardı.
Dede, “İstanbul Unkapanı’nda plakçıya gittim. Bir ayağım içeride bir ayağım dışarıda. O an Orhan Gencebay’ın büyük siyah-beyaz bir posterini gördüm. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak oradan uzaklaştım. ‘Resmini gördüm bu türlü oldum, sanki canlı görsem kalbim dayanabilir mi’ dedim. Sevgim budur.” sözlerini kullandı.
“55 plaka gördüğümde efkarlanıyorum”
Tüm sanatkarların pahalı olduğunu ancak Orhan Gencebay üzere bir şahsiyetin bir daha dünyaya gelmeyeceğini düşündüğünü vurgulayan Dede, sanatçıyı görmeyi çok istediğini fakat koşulların mümkün olmadığını kaydetti.
“Her 55 plaka gördüğümde efkarlanıyorum. ‘Orhan Gencebay’ın memleketi Samsun’un plakası.’ diyorum. Benim sevgim bu türlü. Onu dinlemeye hala doyamadım. Hoş sinemaları de var, onları da seviyorum. Bir sineması yüzlerce sefer seyrediyorum ancak bıkmıyorum. Senelerce onu dinlesem bıkmayacağım. Benim tutkum bu türlü.” diyen Dede, sanatkarın her müziğiyle ilgili bir anısı olduğunu anlattı.
“Çocuklarım da seviyor”
Biriktirdiği Gencebay posterlerinin meskenine giren hırsızlar tarafından çalındığını, kasetlerin çalınmamasıyla teselli bulduğunu aktaran Dede, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“İyi ki bu türlü bir insanı tanıyıp sevmişim. Çocuklarım da seviyor kendisini. Bana ‘Orhan Gencebay’ın ismini neden çocuklarına vermedin?’ diyorlar. Bir gönülde iki Orhan olmaz. Tek bir Orhan olur, o da Orhan Gencebay. Çocuklarımın sevgisi farklı, Orhan Gencebay’ın başkadır. Hayranlığım ölünceye kadar içimde kalacak.”
Esnaflık yapan oğlu Halil Dede de babası üzere Orhan Gencebay’a hayranlık duyduğunu belirterek, “10 yaşındaki çocuğum da benim üzere kasetlerini dinleyerek büyüdü. Bize bıraktığı miras onun kasetleri oldu. 4 serisi var. Her kardeşime birer seri bıraktı. Çok manalı bir servet, çok manalı bir ikram. Biz Orhan Gencebay ile büyüdük, onunla da yaşamaya devam ediyoruz. Bu mirası çocuklarımıza bırakacağız.” diye konuştu.
