Dan Brown, tam ismi ile Daniel Brown, dünyanın en ünlü ve hasebiyle milyon dolarlara sahip müelliflerinden. Da Vinci Şifresi ile fırtınalar estirdi; onu bilmeyenimiz yok. Romanları daima çoksatanlarda! O denli ki dünya çapında 56 lisanda yayımlanan yapıtları, 200 milyondan fazla satmış. Bu bilgiye bakıldığında “Yayıncılık bölümünü ayakta tutan kişi” diye anılması da kaçınılmaz. Brown, kitap yazmaya ise, Tahiti ziyareti sırasında kıyıda dinlenirken gördüğü Sydney Sheldon’un, The Doomsday Conspiracy (Sheldon’un Kıyamet Komplosu” kitabını okuduktan sonra bunun bir mukadderat olduğunu düşünerek karar vermiş…
Bugün ise, Brown’un 55. yaş günü. Bugünün hatırına onu biraz yakından tanıyalım mı? Hem hafta sonuna da yakışır…
İyi ki doğdun Don Brown!
Dan Brown’un farklı taraflarından bahsetmeye en şaşırtan bulduğum istikametiyle başlamak istiyorum. Brown, roman okumaktan nefret ediyor. Bu her gün et doğrayıp satan bir kasabın vejetaryen olması kadar değişik geliyor değil mi kulağa? Evet, Brown da bir müellif ve sonuna kadar sabredemediği için roman okumayı sevmiyor.
Bunun yanında müellifliğiyle ilgili bir öbür şaşırtan yanı var. Yazacak bir şey bulamadığında her müellifin kendine has “kendini arama” formülleri vardır. Brown’un ki ise, kendini baş aşağı asmak! Meskeninde bu süreç için özel bir düzenek var. Ne vakit ki bir tıkanma yaşıyor, baş aşağı durup ilhamını bekliyor. Sizce de enteresan değil mi?
Evet, o bir milyoner ve bunu mutlaka çok çalışmasına borçlu. Hatta o denli çok çalışıyor ki, Noel’de bile tatil yapmıyor. Hayatını disiplinli bir çalışma üzerine kuran Brown, haftanın 7 günü çalışıyor ve her sabah 4’te uyanıyor. Bu ortada çalışma tertibini de kum saatine nazaran ayarlıyor. Yazarken masasının üzerinde bulunan kum saatine nazaran hareket eden Brown, her saatte bir mola verdiğinde esneme hareketleri yapmaya ihtimam gösteriyor.
Brown’un New Hampshire’deki yaşadığı 10 milyon pahasındaki meskeni içinde sayısız geçit bulunuyor. Romanlarını yazmak için kullandığı odaya ise, bir tablonun gerisinde bulunan düğmeye basılarak giriliyor; tıpkı sinemalardaki üzere. Brown’un böylesine saklı bir odada yazdığı romanları için zımnilik yayımlanma sürecinde de devam ediyor. Yanlarına özel eşyalarını dahi almasına müsaade verilmeyen editör ve tercümanlar, adresi belirtilmeyen, güvenliğin sağlandığı ve internetin olmadığı bir odada çalışıyormuş…
Şimdi Brown ünlü bir muharrir. Öncesinde ise, bahtını müzikte denemiş. Albümlerinden birinin ise, ünlü romanlarından biri ile birebir: Angels and Demons! (Melekler ve Şeytanlar) Yazarlığında şöyle bir ayrıntı daha var: Brown, kitaplarındaki kahramanlarının isimlerini, gerçek hayatta tanıdığı insanlardan seçiyor…
Brown’un, Türkiye ile alakasından de bahsedelim. Okurları bilir ki Brown, Inferno (Cehennem) ismini verdiği romanında ana kahramanını İstanbul’a gönderiyor. Yerebatan Sarnıcı romanın öyküsü için en kıymetli yer. Olay da düğüm de burada. Bunun yanında romanda Sultanahmet Camii, Topkapı Sarayı, Atatürk Havalimanı, Boğaziçi, Yenikapı İskelesi, Yedikule üzere pek çok yerden de bahsediyor. Brown, romanında İstanbul’dan bu kadar ayrıntılı bahsedebilmek için kitabının hazırlık evresinde İstanbul’a gelerek rehber Serhan Güngör’den bilgi ediniyor…
Yazımı Brown’un, İstanbul’u tanımladığı kitaptan cümlelerle bitirmek istiyorum:
“Burası ikiye bölünmüş bir dünya, ters güçlerin kentiydi: Dindarlarla laikler; eskiyle yeni; Doğu ile Batı… Avrupa ile Asya ortasındaki coğrafik hudutta duran bu ebedi kent, sahiden de Eskidünya’dan daha da eski bir dünyaya uzanan bir köprüydü. İstanbul!”
*
Damla Karakuş
Instagram:
