Nazım Hikmet’in 56. yıl dönümü anısına, tekrar…
“Çok şükür aşığım.
Bana o denli geliyor ki bir tek beşere, yüz milyonlarca beşere,
Bir tek ağaca, bütün ormana,
Tek bir fikre, birçok düşünceye
Ve fikre âşık olmadan yaşamak,
Yaşamak değildir.
…”
“Bu cümleler tahminen de doğduğu anda bile gözlerinden safi cümleler fışkıran adama ait” diye başlamışım geçen sene bugün sözlerime. Evet, şiirin sahibi Nazım Hikmet ve bugün onun 115. doğum günü. Nazım Hikmet, nitekim de aşklarından doğan sözcüklerle bir şair olmuş olsa da, elbette bir de edebi tarafı var bu işin.
Nazım Hikmet, birinci şiirlerini hece ölçüsünde yazmaya başlamıştı. Lakin burada da derli toplu görünen bir başına buyruktu. Zira içerik bakımından başka Hececiler’den öbür biçimde yazıyordu. Şiirleri çoğaldıkça hece ölçüsü ona yetmedi. Şiiri için kendine mahsus bir hal arayışına geçti. Sovyetler Birliği’ne gittiği birinci yıllarda, bilhassa 1922 – 1925 yılları ortasında bu arayışı tepe yaptı. Hem içerik hem de biçimi bakımından öbür şairlerden farklıydı. Artık özgür ölçü ile yazacaktı.
Ne ölçüde, hangi usulde yazarsa yazsın hepsinden değerlisi o daima lisanına aşık olacaktı. Nazım Hikmet’in, arşivden, Türkçe ile ilgili bir görüntüsüne rastlayınca dedim ki, bu sefer onun sesinden olsun…
Doğum günün kutlu olsun Nazım Hikmet…
Not:
*
Damla Karakuş
Instagram:
