Selen KALDIRIM/ [email protected]
İstanbul’un kirli havasından , trafiğinden sıkılmış olanlara çok cazip görünen bir fırsat aslında. Silivri hepimizin lisanında olan ancak gitmeye paha görmediğimiz bir ilçe oluverdi çıktı daima karşımıza. Tanınan kent merkezlerinden biraz uzaklaşıp, kentin saklı kalmış sokaklarını keşfetmek için düştük yollara.
SİLİVRİ’YE GİDİŞ YOLU
İstanbul Yenibosna’dan kalkan otobüs ile 1-1.5 saat süren seyahatin sonunda evvel Silivri Otogarı’na ulaşılıyor. Otogardan bineceğin minibüslerle Silivri’nin farklı kıyı ve sevimli köylerine varmak mümkün.
YOL MASRAFI
Otobüste para kabul edilmiyor, araçlar yalnızca akbil ile çalışıyor. Yolun uzun sürmesinden ötürü dört kontür harcanıyor. Bunun yolcuya maliyeti 8 lira 20 kuruş. Son duraktan daha evvel inenler kartlarını otobüsün gerisindeki iade aygıtına okutarak kalan ölçüsü geri alabiliyorlar. Araçlar Hint sinemalarından hatırlayacağımız üzere çok eski, koltuklar rahatsız, havalandırma yok… Lakin yol çok geniş, trafik açık, görüntü güzel…
SİLİVRİ MERKEZE GERÇEK KEYİFLİ BİR YAYA YOLU
Ben otogardan bir durak sonra bir alışveriş merkezinin önünde indim, üst geçitten geçtim ve Silivri merkezine ortasından tatlı bir giriş yaptım. Az katlı binalar ve dar yollardan kıyıya gerçek yürüdüm. Yer yer asfalt yer yer parke taşlı yollardan ilerledim. Yol üzerindeki binaların kimileri tek katlıydı, kimileri da iki katlı ve büyük balkonluydu. Belirli ki bu gördüklerim merkezin birinci binalarından. Tüm çarşının bu tip binalardan oluştuğunu hayal etmek bile çok hoş. Korunabilselerdi Silivri merkezi Eski Foça üzere şipşirin bir cazibe merkezi olabilirmiş. Alışılmış yolumun üzerindeki öteki binalar günümüzün mimarisine uygun olarak yer yer cemakanlı yer yer çinili olarak devam etti.
ÇARŞIDA YOK YOK
Çarşıda insanı kucaklayan bir samimiyet var. Her yerde irili ufaklı Türk bayrakları. Burada tuhafiyeciden köftecilere, bisikletçiden beyaz eşyacıya varıncaya kadar çok çeşitli eserler bulmak mümkün. Birtakım mağazalar ünlü markaların şubeleri, kimileri lokal butik biçiminde yan yana sıralanıyor. Dar sokakların birleştiği göbeklere yeşil parklar ve yöreye has insan figürlerinden heykeller serpiştirilmiş. Pak bir ilçe, aydınlık bir ilçe, insanları güler yüzlü bir ilçe. Hatta karşılaştıklarımın birçoklarında ciltler beyaz, saçlar kumral bile diyebiliriz. Aileler çocuklarının ellerinden tutmuş ilerliyor. Hasılı güya kent dışına çıkmışım ve kalabalıktan, koşturmacadan, tozdan dumandan uzak memnunluk saçan bir ortamdaydım.
Belediyenin konferans, tiyatro, söyleşi salonunun önünden geçiyorum. Burası da ilçenin sonradan restore edilerek yenilenmiş eski binalarından sanırım. O da tek katlı bir bina. Akılda kalıcı çok özel bir mimariye sahip.
SAHİL CÜMBÜŞ MERKEZİ GİBİ
Denize ulaştığımda geniş bir kıyı bandı karşına çıkıyor. Bir tarafta tekne ve kayıklar, bir tarafta ise çay bahçeleri var. Çay bahçelerinin ardındaki caddenin kıyısında ise lokanta ve dondurmacılar sıralanmış. Burası biraz Çınarcık, biraz Marmaris meydanı karışımı havasında ilerliyor.
DALGAKIRANIN YERİ AYRI
Sahil şeridinin bir tarafı irili ufaklı balık lokantalarına ve dalgakırana gerçek uzanıyor. Dalgakıranda denizin esintisi havanın kokusu farklı. Balıkçılar tekneleri ile meşgul. Döneme hazırlık yapılan tekne ve kıyılarda hummalı bir çalışma devam ediyor. Ortada sempatik bir de çay ocağı var. Az sandalyeli yerin döğmeli, küpeli cevval sahibi demli çayı kapıp anında getiriyor. Bardağı 1 lira.
YOĞURT VE KÖFTE YEMEDEN OLMAZ
Sahilin tahminen en lüks lokantasına denize nazır bir masaya oturuyorum. Köfte, Silivri yoğurdu ve bir de içecek sipariş ettim. Köfte 24 lira, yoğurt 5 lira… Yanında ezmeler, tereyağlar ve sıcacık lavaş geliyor. Üstüne sade kahvemi yudumladım.
Keyfime diyecek yok. Önümden bir üstü açık klasik bir araba geçse kesin kendimi Küba’da hissedeceğim fakat işte…
30 LİRAYA DOYDUM, ÇIKTIM
Aynı yere yakın bir köşede “Silivri’nin en yeterli dondurmacısı” olduğunu duyduğum dükkandan külahla sütlü ve çikolatalı dondurmamı aldım. Sos ve fıstıklı orta uzunluk külaha 8 lira ödedim. Lezzetini anlatmama imkan yok. Nefisti nefis…
‘SİLİVRİ’DE YAPACAK BİR ŞEY YOK’ DEME
Tabii Silivri burada bitmiyor. Kıyı şeridinin öbür devamında isteyen herkesin denize girebileceği, uzun ve geniş bir kumlu kıyı şeridi, cümbüş yerleri, biraz daha lüks bir iki balık lokantası göze çarpıyor.
Daha da ilerine yalnızca o bölgede oturanların denize girebildiği tatil siteleri, villa tipi konutların bulunduğu doruklar, ekili alanlar, hayatımda birinci defa gördüğüm kanolalar, seralar, kendin pişir kendin ye üslubu lokantalar, sucuk ekmekçiler, piknik alanları, üniversitesi ve kent içinde gördüklerimizden farklı havası olan alışveriş merkezleri ile Silivri çok geniş bir coğrafya.
Bunların dışında Bizans öncesinde inşa edilmiş Kale Parkı yapı olarak da bulunduğu zirve olarak da çok özel.
Konuştuğum Silivrililer tekneyle balık tutma keyfini de yaşamaktan kelam ettiler fakat o da diğer vakit artık.
MOCAMP DENEN BİR YER VAR
Silivri tam bir kıyı yazlığı. İnsanların yazlıklarının dışında büyük bir oteli var bir de 500 metre dışında kıyıda bir mocampı. Semizkum Mocamp, 250 metrelik bir kıyıda 300 karavan ve çadır kapasiteli küçük bir tatil köyü üzere. Burada çadır, karavan ve bungolow meskenlerden oluşmuş bir dünya var.
Gidip onlarla da görüştüm. Yaza hazırlık yapıyorlardı. Herkes birbirini tanıyor. Ortalarında akrabalık bağı oluşmuş üzere birbirlerine yakınlar. Rastgele bir tatil alanından çok farklı bir ortam.
Sanırım aklım orada kaldı. Yaza bir iki gün kesinlikle gidip, oradaki havayı da yaşamak istiyorum.
ÇİNGENE MAHALESİNDE BİR DÜĞÜN OLSA DA GİTSEK
Bir de bana sokak ortasından yapılan çingenelerin düğünlerinden kelam ettiler. Bir gün bilsem ki orada bir düğün var. Kesinlikle gitmek, bir köşede oturup o coşkuyu izlemek isterim. Öbür sefere artık.
